Czy sponsoring w kulturze istnieje? Czy oferty sponsorskie mają sens? W jaki sposób możemy włączać i angażować prywatne firmy i przedsiębiorców w działanie naszych projektów i prace naszej instytucji? Czy partnerstwo międzysektorowe może zaistnieć, a nawet rozwinąć się w alternatywne dla środków publicznych źródło finansowania kultury?

→ Temat został wybrany w głosowaniu.

PODSUMOWANIE STOLIKA

Moderatorka: Natalia Romaszkan.
Goście: Ewa Voelkel-Krokowicz i Błażej Grzechnik.
Uczestnicy: Piotr Fereński, Katarzyna Hubers, Anna Bieliz, Jan Wais, Urszula Śliz, Kamil Piotrowski, Andrzej Jerie, Kamil Kawalec, Katarzyna Kluczewska, Dominik Podsiadły, Karina Skrzeszewska, Tomasz Jakub Sysło, Izabela Jagosz, Marta Michałowska, Paula Szewczyk, Kostas Georgakopulos.

Czy dużym i znanym markom/wydarzeniom łatwiej znaleźć sponsora?

~ Błażej Grzechnik:

• W sieci biznesu festiwal Stowarzyszenia Nowych Horyzontów nie jest wcale tak rozpoznawalny – dotknęło nas tzw. odarcie z iluzji. Należało się z tym zderzyć, aby zdać sobie sprawę z różnic pomiędzy kulturą a biznesem; różnic perspektyw przedstawicieli tych dwóch branż (dotyczy sponsoringu tytularnego/głównego).
• Do zrealizowania dużej ilości świadczeń potrzebny jest duży zespół i skuteczna strategia (najczęściej zakładająca różne warianty) oraz ewaluacje.

Jak wygląda proces pozyskiwania sponsora: kiedy się zaczyna, w jaki sposób organizacja wybiera firmy, z którymi chce współpracować?

~ Błażej Grzechnik:

• Poszukiwania sponsora należy zacząć z co najmniej rocznym wyprzedzeniem. Należy także dać sobie przyzwolenie na nieoczekiwane sytuacje, np. poszukiwanie sponsora od nowa pomimo poczynienia już ważnych kroków z potencjalnie zainteresowanym partnerem.
• Sponsoring nie jest już romantycznym założeniem mecenackim i rządzi się zupełnie innymi prawami, np. coraz bardziej widoczne w sferze sponsoringu są domy mediowe. Każdy rok jest też specyficzny – w tym roku wiele rozpoczętych rozmów zweryfikowała sytuacja pandemiczna (stawki są znacznie niższe).
• Festiwal nie musi mieć sponsora tytularnego. Można podzielić funkcje sponsorów – wówczas każdy z nich odgrywa swoją rolę w tworzeniu festiwalu.
• Pandemia zweryfikowała wymiar festiwalu Nowe Horyzonty: ucieka on od eventowości, a stara się raczej stworzyć platformę kuratorowaną przez wybranych selekcjonerów. Co więcej – będzie to całoroczne działanie, co jest znacznie bardziej interesujące dla sponsorów.

Czy Concordia Design korzysta ze wsparcia sponsorów, czy sama jest sponsorem? Co jest kluczowe w nawiązaniu współpracy z artystą/instytucją/NGO-sem?

~ Ewa Voelkel-Krokowicz:

• Concordia posiada założenia sponsoringowe w swoim programie – z początku były one skoncentrowane głównie na designie i edukacji nt. designu. Organizacja różnych wydarzeń kulturalnych pod szyldem Concordii to również wydarzenia, na które pozyskuje się partnerów.
• Stawiam znak równości przy „sponsorze” i „partnerze” – w końcu chodzi o współpracę i włączenie zarówno jednego, jak i drugiego we własne działania.
• Concordia nie jest sponsorem zewnętrznym, zawsze skupia się na projektach wewnętrznych włączających Concordię. Bierzemy pod uwagę wsparcie oferowane przez MKiDN i środki miejskie, głównie ze strony lokalnych instytucji, również instytucji kultury (przykład: wystawa Alicji Białej realizowanej z Estradą Poznańską).
• Pozyskanie pieniędzy jest coraz trudniejsze, kroków trzeba zrobić bardzo dużo, ale budowanie relacji zdaje się być w tym wszystkim kluczowe. Dlatego warto selekcjonować partnerów tak, aby cele współpracy były obopólne.

Jak postawić granice w sponsoringu?

~ Ewa Voelkel-Krokowicz:

• Należy ustalić zasady od samego początku i rozmawiać ze sobą. Świat biznesowy i artystyczny, by ze sobą efektywnie współpracował, musi się najpierw zrozumieć, a światy te różnią się pod wieloma względami i – niestety – nie rozumieją. A biznes jest ciekawy świata artystycznego, stąd wynika potrzeba obcowania z kulturą oraz jej wsparcia.

Do kogo się zwracać, chcąc pozyskać sponsora?

~ Ewa Voelkel-Krokowicz:

• Aby sponsor zainwestował w twoje wydarzenie, trzeba najpierw zainwestować w relacje z potencjalnym sponsorem. Trzeba mieć czas na sieciowanie i poznanie się. Mówiąc brutalnie: w rodzinnych firmach nie istnieje zakrojone na szeroką skalę myślenie sponsoringowe: albo prezesowi firmy podoba się dany pomysł i chce go wesprzeć, albo nie. Trzeba go po prostu czymś urzec.
• Rozmowa z biznesem musi odbywać się na poziomie wartości i poszukiwania wspólnych celów (przykład: pokaz kina plenerowego i marka Volvo – prestiżowa lokalizacja i duża przepustowość ludzi jako argument przemawiający za współpracą).
• Należy zebrać informacje na temat aktualnego statusu firmy, wykonać gruntowny research i – co kluczowe – posiadać kontakty osobiste. Ważne są też indywidualne, dedykowane wiadomości oraz wzajemny szacunek i zrozumienie swoich potrzeb.

Czy wysyłanie ofert sponsorskich to sensowna ścieżka?

• Tak, ale muszą być dobrze przygotowane. Przede wszystkim: dedykowane konkretnej firmie – nie należy ich rozsyłać szerokim gestem, bo pochłania to dużo energii, a odpowiedź jest praktycznie zerowa. Po drugie: najczęściej uwagę do przysłanego maila przykuwają kreatywne rozwiązania – chodzi o to, aby pomyśleć o tym, jak poprowadzić dialog w inny niż wszyscy, oryginalny sposób.
• Duża firma sponsoruje takie wydarzenia, w które jego pracownicy mogą się zaangażować i je współtworzyć.

POSTULATY:

1. W kwestii pozyskiwania sponsora należy być wytrwałym i wyrozumiałym.

2. Należy inwestować w relacje, poznawać się (jest to także możliwe online, choć znacznie łatwiej sieciować się na żywo).

3. Warto zmapować lokalne firmy, które są zainteresowane współpracą z artystami w roli partnera lub fundatora. Spotkania kultury z biznesem mogłyby przybierać formy np. „speed datingu”.

4. Trudnością dla biznesu jest ocena potencjału i jakości wydarzenia, które przychodzi z propozycją współpracy, dlatego warto stworzyć platformę “zrozumienia siebie nawzajem” i dzięki której sponsorzy mogą sami zaproponować formę współpracy z artystami.

5. Aby rozwinąć sponsoring w Polsce, należy zacząć od zmiany mentalnej (przykład Turcji, w której osoba zamożna automatycznie wspiera kulturę, bez regulacji prawnych).

6. Partnerstwa publiczno-społeczno-prywatne są pewnym rozwiązaniem. Strukturalne środki mogłyby odciążać biznes i otworzyłoby to furtkę do wspólnego finansowania przedsięwzięć.